Πανεπιστήμιο Κρήτης
Εργαστήριο Κοινωνικής Ανάλυσης
και Εφαρμοσμένης Κοινωνικής Έρευνας
ΣΧΟΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
Τμήμα Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης
26ο Πανελλήνιο Μεταπτυχιακό Εντατικό Σεμινάριο-Συνέδριο
ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ
ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ
Πανεπιστημιούπολη Γάλλου/ Πανεπιστήμιο Κρήτης, Ρέθυμνο
4 – 6 Νοεμβρίου 2022
Το Πανελλήνιο Μεταπτυχιακό Εντατικό Σεμινάριο-Συνέδριο για υποψήφιους διδάκτορες και νέους ερευνητές αποτελεί συνέχεια του κύκλου των Διεθνών Μεταπτυχιακών Θερινών Σχολείων των Ανωγείων (Anogia Summer Schools) και της ακαδημαϊκής παράδοσης που έχει εδραιωθεί ήδη από το 1994 με σκοπό την προώθηση του διεπιστημονικού διαλόγου στις κοινωνικές επιστήμες. Το φετινό Μεταπτυχιακό Εντατικό Σεμινάριο-Συνέδριο οργανώνεται από το Εργαστήριο Κοινωνικής Ανάλυσης και Εφαρμοσμένης Κοινωνικής Έρευνας, του Τμήματος Κοινωνιολογίας και επικεντρώνεται σε μια ποικιλία ζητημάτων που απασχολούν τις κοινωνικές επιστήμες: τη σύγχρονη κοινωνική θεωρία στις κοινωνικές επιστήμες∙ τη σχέση των υδάτινων περιβαλλόντων και ανθρώπων με τις πηγές διατροφής και τους τόπους αναψυχής, τους λόγους και τις πρακτικές για την πορνεία, τις σεξουαλικότητες και τους πολιτισμούς της νύχτας στη σύγχρονη Ελλάδα και τις έμφυλες διαστάσεις της επιχειρηματικότητας.
Τα βασικά οργανωτικά και θεματικά χαρακτηριστικά του Συνεδρίου-Σεμιναρίου είναι τα ακόλουθα:
- Αφορά κυρίως τη μεθοδολογία της έρευνας στις κοινωνικές επιστήμες, επιχειρώντας να συμβάλει στη συγκρότηση μιας κοινότητας διαλόγου μεταξύ επιστημόνων διαφορετικών ερευνητικών παραδειγμάτων. Το Σεμινάριο-Συνέδριο δίνει βήμα σε νέους ερευνητές και ερευνήτριες, αφουγκράζεται σύγχρονες επιστημονικές τάσεις και ρεύματα και αναπτύσσει ένα γόνιμο διεπιστημονικό διάλογο.
- Ο θεσμός έχει μια δημοκρατική δομή λειτουργίας που οργανώνεται γύρω από επιστημονικές κοινότητες ερευνητών και ερευνητριών, διδασκόντων και φοιτητών-τριών που διαμορφώνονται από κάτω ενισχύοντας τη συμμετοχική δράση και τον κριτικό διάλογο γύρω από κρίσιμα επιστημονικά ζητήματα και ερωτήματα που απασχολούν τις κοινωνικές επιστήμες.
- Οι δραστηριότητες του συνεδρίου λαμβάνουν χώρα στις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου Κρήτης και ενισχύουν τη θεωρητική και επιστημονική ανατροφοδότηση στις ερευνητικές και εκπαιδευτικές εμπειρίες των προηγούμενων Σεμιναρίων-Συνεδρίων καθώς επίσης την καινοτομία και τον κριτικό στοχασμό στην έρευνα και τη θεωρία των κοινωνικών επιστημών.
- Επιλεγμένα κείμενα των εργασιών του σεμιναρίου-συνεδρίου εκδίδονται σε ηλεκτρονικά πρακτικά συνεδρίου ή σε επιλεγμένους συλλογικούς τόμους με την επιμέλεια των συντονιστών των ομάδων εργασίας.
Συντονιστής του Εντατικού Σεμιναρίου-Συνεδρίου είναι ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης Γιάννης Ζαϊμάκης, Διευθυντής του Εργαστηρίου Κοινωνικής Ανάλυσης και Εφαρμοσμένης Κοινωνικής Έρευνας.
Την Οργανωτική Επιτροπή του Εντατικού Σεμιναρίου-Συνεδρίου: Γιάννης Ζαϊμάκης (συντονιστής), Χαρά Κούκη, Άγγελος Μουζακίτης, Ευγενία Πετροπούλου, Νίκος Σερντεδάκις, Μανόλης Τζανάκης, Άρις Τσαντηρόπουλος, Ελένη Φουρναράκη (Μέλη ΔΕΠ στο Τμήμα Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης)ˑ Αλέξανδρος Τσιριντάνης (ΕΔΙΠ στο Τμήμα Κοινωνιολογίας Πανεπιστήμιο Κρήτης)ˑ Μαρία Ταμβάκη και Χριστίνα Μαυρίκη (μεταπτυχιακοί φοιτητές/τριες, Τμήμα Κοινωνιολογίας)
Στην οργάνωση του συνεδρίου συνέβαλαν οι προπτυχιακές φοιτήτριες του Τμήματος Κοινωνιολογίας Ανδρονίκη Ζαμπετάκη και Μαρία Καλομοίρου, Ευτυχία Οικονόμου και Χριστίνα Φρούσιου, καθώς επίσης και η πτυχιούχος Κοινωνιολογίας Κωνσταντίνα Αντωνοπούλου
Την Επιστημονική Επιτροπή απαρτίζουν οι: Δημήτρης Αλεξάκης, Αλεξάνδρα Ζαββού, Γιάννης Ζαϊμάκης, Χαρά Κούκη, Άγγελος Μουζακίτης, Βάσω Πετούση, Ευγενία Πετροπούλου, Βασίλης Ρωμανός, Μανόλης Τζανάκης, Άρις Τσαντηρόπουλος, Γιώργος Τσιώλης, Ελένη Φουρναράκη (Μέλη ΔΕΠ, ΕΔΙΠ και διδάσκοντες/ουσες στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης)
Θεματικές Ομάδες Εργασίας και συνεδρίες σε ολομέλειες
Η οργάνωση του Σεμιναρίου-Συνεδρίου γίνεται με βάση Θεματικές Ομάδες Εργασίας, στις οποίες οι υποψήφιοι διδάκτορες, οι μεταπτυχιακοί φοιτητές του Τμήματος και οι συμμετέχοντες ερευνητές παρουσιάζουν τις εργασίες τους. Κάθε ομάδα εργασίας πραγματοποιεί σε ημερήσια βάση δύο συνεδρίες. Στις συνεδρίες αυτές οι συμμετέχοντες παρουσιάζουν τις εργασίες τους στην ομάδα και ακολουθεί εκτενής συζήτηση. Οι υποψήφιοι διδάκτορες και οι μεταπτυχιακοί φοιτητές/φοιτήτριες, πέρα από την εργασία που θα παρουσιάσουν θα έχουν την ευκαιρία, στο περιθώριο των εργασιών του συνεδρίου, να συζητήσουν με τους συμμετέχοντες θέματα που σχετίζονται με την ερευνητική τους δραστηριότητα. Επίσης, πραγματοποιούνται ειδικές συνεδρίες σε ολομέλεια, με επιλεγμένους ομιλητές, οι οποίοι εισηγούνται θέματα σχετικά με τους παρακάτω θεματικούς άξονες.
Θεματικές Ομάδες Εργασίας
1. Κοινωνική Θεωρία
Συντονισμός: Άγγελος Μουζακίτης και Βασίλης Ρωμανός
Η συγκεκριμένη ομάδα απευθύνεται σε όλους όσοι εστιάζουν την έρευνά τους σε ζητήματα της κλασικής και σύγχρονης κοινωνικής θεωρίας και μεταθεωρίας των κοινωνικών επιστημών. Πέραν των επιστημολογικών και ιδεολογικών διενέξεων που μαζί με τις πολιτικές και ευρύτερες κοινωνικές συνθήκες της εποχής συνδιαμόρφωσαν την πορεία των κοινωνικών επιστημών κατά τον 19ο αιώνα, έμφαση θα δοθεί και σε ρεύματα της κοινωνικής σκέψης που διαμορφώθηκαν τον 20ο αιώνα, όπως ο δομισμός και ο μεταδομισμός, η φαινομενολογία, η ερμηνευτική, η γλωσσική στροφή στην αναλυτική και ηπειρωτική παράδοση, η ψυχανάλυση, η κριτική θεωρία, η συστημική θεωρία, κ.α. Ευπρόσδεκτες είναι εισηγήσεις που εστιάζουν στην ανάλυση των πολιτικών, ηθικών και πολιτισμικών προταγμάτων της νεωτερικότητας ή ακόμη και των ποικίλων μορφών τις οποίες έχουν προσλάβει οι νεωτερικές κοινωνίες. Παράλληλα με τη δημιουργία ενός κατάλληλου περιβάλλοντος για την προώθηση του διεπιστημονικού διαλόγου γύρω από τις προαναφερόμενες προβληματικές, πρωταρχικό μέλημα αυτής της ομάδας εργασίας παραμένει η υποστήριξη του θεωρητικού και επιστημολογικού αναστοχασμού των διδακτορικών διατριβών που βρίσκονται εν εξελίξει, δηλαδή η ενίσχυση της κριτικής συνειδητοποίησης και αποσαφήνισης των θεωρητικών, μεθοδολογικών και επιστημολογικών προϋποθέσεων και συνεπειών των ερευνητικών τους εγχειρημάτων.
2. Υδάτινα περιβάλλοντα και άνθρωπος: πηγές διατροφής, τόποι αναψυχής, προβλήματα και κίνδυνοι
Συντονισμός: Συντονισμός:Μανόλης Τζανάκης και Άρης Τσαντηρόπουλος
«…Πάρτε μαζί σας νερό
Το μέλλον έχει πολλή ξηρασία»
(Μιχάλης Κατσαρός, Κατά Σαδδουκαίων)
Το 73% του πλανήτη μας καλύπτεται από το νερό των θαλασσών και των ωκεανών, ενώ μόλις το 27% από στεριά. Οι αρχικές μορφές ζωής, πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια, εμφανίστηκαν σε υδάτινα περιβάλλοντα, συγκεκριμένα σε ιζήματα γεωθερμικών πηγών. Το νερό, σε μεγάλα ποσοστά, υπάρχει σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς, φυτικούς και ζωικούς. Επίσης, τα υδάτινα περιβάλλοντα είναι γεμάτα από υδρόβιες μορφές ζωής. Όλα αυτά δείχνουν ότι αν εξαφανιστεί το νερό ή καταστεί μη αξιοποιήσιμο, η ζωή στη γη θα εκλείψει. Ανθρώπινοι πολιτισμοί (Μεσοποταμία, Αίγυπτος, Ινδία, Κίνα, Ελλάδα…) άνθισαν κοντά σε θαλάσσια περιβάλλοντα, αναπτύσσοντας συμβιωτικές σχέσεις με τα ποτάμια, τις λίμνες και τις θάλασσες. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 9η θέση στην παγκόσμια κατάταξη χωρών με τις μεγαλύτερες ακτογραμμές όσον αφορά στο θαλάσσιο περιβάλλον. Ακτές μήκους 15.147 χλμ βρέχουν μόλις 130.800 τ.χλμ στεριάς. Επίσης μεγάλες λίμνες και ποτάμια τροφοδοτούν τη ζωή στη στεριά. Συμπερασματικά, η εκμετάλλευση των υδάτινων περιβαλλόντων (θάλασσα, ποτάμια, λίμνες, λιμνοθάλασσες) συνδέεται με μια πολύ σημαντική παραγωγική δραστηριότητα στη χώρα μας.
Παρόλα αυτά, στον Ελλαδικό χώρο, οι έρευνες που έχουν γίνει για μορφές κοινωνικής οργάνωσης σε σχέση με υδάτινα περιβάλλοντα είναι πολύ λίγες, συγκριτικά με αυτές σε στεριανά. Η Ομάδα Εργασίας επικεντρώνεται ακριβώς σε αυτό, στη διερεύνηση των σχέσεων ανθρώπου και υδάτινου περιβάλλοντος, από κοινωνιολογική, ιστορική και ανθρωπολογική οπτική, καθώς και βάσει διεπιστημονικών προσεγγίσεων. Οι ανακοινώσεις που θα λάβουν χώρα στο πλαίσιο της ομάδας αποσκοπούν στην ανάδειξη όψεων της σχέσης κοινωνίας και υδάτινου περιβάλλοντος, εστιάζονται σε ζητήματα μεταξύ άλλων όπως οι όψεις της ιστορίας και της οργάνωσης των αλιευτικών κοινωνιών, η υλική και άυλη αλιευτική πολιτισμική κληρονομία (αντιστάσεις, μετασχηματισμοί και προβλήματα), τα υδάτινα περιβάλλοντα ως τόποι αναψυχής και τουρισμού, η οργάνωση της αλιευτικής εργασίας, ιδιαίτερα στη Μεσόγειο, οι προκλήσεις και οι προοπτικές.
3. Πορνεία, σεξουαλικότητες και πολιτισμοί της νύχτας στη σύγχρονη Ελλάδα: Λόγοι, αναπαραστάσεις, πρακτικές
Συντονισμός: Γιάννης Ζαϊμάκης, Αλεξάνδρα Ζαββού και Ελένη Φουρναράκη
Το ζήτημα της πορνείας, αν και μάλλον σποραδικά έχει απασχολήσει την ιστορική, κοινωνιολογική κι ανθρωπολογική έρευνα στην Ελλάδα, στη διεθνή βιβλιογραφία έχει αναδειχθεί σε κομβικό πεδίο για τη μελέτη της σεξουαλικότητας αλλά και της κουλτούρας των σύγχρονων πόλεων. Ο κανονιστικός λόγος για την πορνεία και την αγοραία σεξουαλικότητα στις νεότερες αστικές κοινωνίες, ως φαινόμενο άρρητα συνυφασμένο με την έμφυλη αστική «διπλή ηθική», που όμως συνιστά μια τάξη επικινδυνότητας για τα αστικά ήθη, την «υγεία του πληθυσμού» ή τον «εκφυλισμό» της «ράτσας», συνδέεται με την αξίωση ποικίλων βιοπολιτικών ελέγχων, με την κατασκευή μορφών και ομάδων «παραβατικότητας» της σεξουαλικότητας (του συζυγικού σεξ με στόχο την αναπαραγωγή), αλλά και με ένα ευρύτερο πρόταγμα ελέγχου των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Η πορνεία, ωστόσο, δεν μελετήθηκε μόνο σε σχέση με τα παραπάνω φαινόμενα, αλλά, εναλλακτικά, προσεγγίζεται σήμερα σε σχέση με την εργασία του σεξ ή/και γενικότερα με τις οικονομίες κατανάλωσης σεξουαλικών υπηρεσιών και θεαμάτων, με ιδιαίτερες μορφές διασκέδασης και κουλτούρας της νύχτας. Έτσι, από τη σχετική έρευνα η πορνεία αναδύεται ως ένας διακριτός κοινωνικός χώρος με ταξικό πρόσημο και τις δικές του ιεραρχίες, αξίες, πολιτισμικές επιτελέσεις και ψυχαγωγικές πρακτικές: ένας αστικός (υπο)πολιτισμός συνδεδεμένος με μια διακριτή γεωγραφία κοινωνικών σχέσεων και οικονομικών συναλλαγών, καθώς και με μια ιεραρχημένη έμφυλη τάξη.
Πέρα από τα δυσεύρετα ή δύσκολα προσβάσιμα αρχειακά τεκμήρια ή άλλο εμπειρικό υλικό για την πορνεία (π.χ. προφορικές μαρτυρίες), ένα πλήθος από λόγους, αναπαραστάσεις και μυθολογίες για τους κόσμους της πορνείας εντοπίζεται σε ποικίλους «κειμενικούς τόπους», όπως ο τύπος, η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος, το θέατρο, τα (ρεμπέτικα) τραγούδια, οι (αυτό)βιογραφικές αφηγήσεις, ιατρικά, νομικά ή άλλα κανονιστικά κείμενα. Η θεματική ομάδα εργασίας έχει ως στόχο να αναδείξει τις νεότερες έρευνες πάνω στο ζήτημα αυτό και να διερευνήσει τη δυναμική τους, υπό το πρίσμα του διεπιστημονικού́ διαλόγου μεταξύ κοινωνιολογίας, ανθρωπολογίας και κοινωνικής ιστορίας. Απώτερος στόχος είναι να αναδειχτούν νέες οπτικές για τις βιοπολιτικές πειθάρχησης της σεξουαλικότητας και ελέγχου των σωμάτων και των ‘απείθαρχων’ κοινωνικών ομάδων· για τους θεωρούμενους ως ‘ανοίκειους’ κοινωνικούς κόσμους των λαϊκών ψυχαγωγικών πρακτικών και απολαύσεων αλλά και τις έμφυλες πρακτικές και νοήματα που συγκροτούν αυτούς τους κόσμους· για τις αστικές κοσμοαντιλήψεις σχετικά με τις κοινωνικές συμπεριφορές και τα ήθη των πιο φτωχών στρωμάτων και τα (ρευστά) όρια μεταξύ κανονικοποιημένης τάξης και παρεκβατικής ζωής στη σύγχρονη ελληνική πόλη.
4. Έμφυλες διαστάσεις της επιχειρηματικότητας
Συντονισμός: Βάσω Πετούση, Ευγενία Πετροπούλου, Χαρά Κούκη και Δημήτρης Αλεξάκης
Σε συνεργασία με το Εργαστήριο Φύλου στις Κοινωνικές Επιστήμες
H «επιχειρηματικότητα», ειδικότερα στην έμφυλή της διάσταση, αποτελεί πολύπλοκο πεδίο εννοιολογήσεων, στη διαμόρφωση των οποίων εμπλέκονται, πέραν του ίδιου του χώρου της επιχειρηματικότητας, τόσο οι δημόσιοι θεσμοί όσο και οι λόγοι των κοινωνικών επιστημών που μελετούν το φαινόμενο. ‘Έτσι, χαρτογραφείται ένα τοπίο ορισμών όπου, από τη μια, η επιχειρηματική δραστηριότητα προσεγγίζεται, λόγου χάριν, από την ΕΕ και οργανισμούς όπως ο ΟΟΣΑ, ως “μοχλός οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης” που πρέπει να ενισχυθεί. Από την άλλη, σύμφωνα με μια πιο κριτική οπτική, «η επιχειρηματικότητα» εννοιολογείται ως κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική κατασκευή, η οποία αναφέρεται στις αντιλήψεις των ατόμων για τον εαυτό τους, την οικογένειά τους, τη δραστηριότητά τους εντός και εκτός των επιχειρήσεων, συχνά σε μέρη που απέχουν πολύ από αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «χώρους εργασίας», και διαμορφώνεται σε συνάρτηση με τις πολιτικές για την επιχειρηματικότητα και την εργασία, καθώς και τις εκάστοτε οικονομικές,κοινωνικές και ευρύτερες ιστορικές συνθήκες.
Στο πλαίσιο προσεγγίσεων των κοινωνικών επιστημών σύμφωνα με τις οποίες τα χαρακτηριστικά του επιχειρηματικού στίβου ξεφεύγουν από τα όρια ενός στενά οικονομικού ορισμού της επιχειρηματικότητας, η αναλυτική οπτική του φύλου έχει συμβάλει αποφασιστικά στην υπέρβαση μελέτης της επιχειρηματικότητας ως αυτόνομου πεδίου ανάπτυξης των μέσων παραγωγής, διαχείρισης χρηματοοικονομικού κεφαλαίου ή έκφρασης ασύμμετρων σχέσεων μεταξύ εργοδοτών-εργαζομένων και προώθησης “συμφερόντων”. Σύμφωνα με αυτή την οπτική, η έμφυλη συγκρότηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας σημαίνει ότι το φαινόμενο καθορίζεται από τις έμφυλες διαιρέσεις και τα νοήματά τους που διαπλέκονται με άλλες διαδικασίες πολλαπλών διαφοροποιήσεων και ιεραρχήσεων ως προς τους όρους, τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις συμμετοχής προσώπων και ομάδων στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Έτσι αναδεικνύεται η σημασία της πολυπλοκότητας και ιστορικότητας όλων των μορφών διακρίσεων και ανισοτήτων που συγκαθορίζουν την επιχειρηματικότητα.
Η φεμινιστική κριτική αναδεικνύει τον ανδροκεντρικό χαρακτήρα της θεωρίας, της έρευνας και των πρακτικών επιχειρηματικότητας που κανονικοποιούν τους άνδρες ως τα κύρια υποκείμενα της ελεύθερης αγοράς, τα οποία και κατεξοχήν εκπροσωπούν τον ορθολογικό homo economicus. Αντιθέτως, η επιχειρηματικότητα των γυναικών, τόσο στα αστικά όσο και στα αγροτικά και τουριστικά περιβάλλοντα, συχνά εμφανίζεται να παραπέμπει σε αξίες και πρακτικές πιο ‘παραδοσιακές’, λιγότερο ‘σκληρά’ κερδοσκοπικές και πιο ‘κοινωνικές’, οι οποίες, ωστόσο, στους σχετικούς δημόσιους λόγους, καθορίζονται εν πολλοίς από τα στερεότυπα του φύλου τους. Συγχρόνως, η επιχειρηματικότητα των γυναικών, ενώ προβάλλεται ως σημαντικό εργαλείο ενδυνάμωσης, οικονομικής ανεξαρτησίας και ισότιμης συμμετοχής στον εργασιακό και ευρύτερο δημόσιο βίο, στην πράξη μοιάζει να συνδέεται ακόμα (ειδικά στα αγροτικά περιβάλλοντα) με μια παραδοσιακή κατά φύλο κατανομή εργασίας, με τις οικιακές, οικογενειακές και άλλες ευθύνες φροντίδας στα χέρια των γυναικών. Η σχετική έρευνα, αν και περιορισμένη και αποσπασματική στην ελληνική περίπτωση, καταδεικνύει σαφώς τα κυρίαρχα έμφυλα στερεότυπα και τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στον αυτοπροσδιορισμό τους ως υποκειμένων επιχειρηματικότητας και στην υλοποίηση των επιχειρηματικών βιογραφιών τους.
Η παρούσα θεματική ομάδα, λοιπόν, σε συνεργασία με το Εργαστήριο Φύλου, εστιάζει στις έμφυλες και άλλες κοινωνικές και πολιτισμικές διαιρέσεις/ιεραρχήσεις της επιχειρηματικότητας, όπως αυτές συγκροτήθηκαν ιστορικά, καθώς και στις οικονομικές και πολιτικές προκλήσεις που αυτή αντιμετωπίζει στις μέρες μας. Σε αυτό το πλαίσιο, επιχειρεί να διατυπώσει ερωτήματα και πιθανές απαντήσεις σε ζητήματα όπως: πώς εννοιολογείται και προσεγγίζεται η επιχειρηματικότητα υπό το πρίσμα του φύλου; Πώς η επιχειρηματικότητα ως έμφυλο φαινόμενο υλοποιείται σε διαφορετικές οικονομικές, οικογενειακές και κοινωνικές συνθήκες, και σε διαφορετικά ιστορικά συμφραζόμενα; Ειδικότερα, ποιοι έμφυλοι λόγοι και πρακτικές συγκροτούν την επιχειρηματικότητα, ιδίως των γυναικών αλλά και των ανδρών (π.χ. ποια πρότυπα ανδρισμού παράγονται;), σε αστικά, ημιαστικά και αγροτικά περιβάλλοντα; Ποιο είναι το περιεχόμενο και οι συνέπειες σύγχρονων πολιτικών για την προώθηση της επιχειρηματικότητας των γυναικών; Πώς νοηματοδοτούν οι γυναίκες επιχειρηματίες τη δραστηριότητά τους, και τον εαυτό μέσα από αυτήν;
Η οργανωτική επιτροπή του Συνεδρίου